Willen we binnen de raad eigenlijk wel samenwerken?

19 december – Soms is de zelfstandige, kritische positie van de gemeenteraad van Aalten ver te zoeken. Dan worden –in de eerste plaats door coalitiepartijen- de standpunten van het college bij voorbaat gevolgd en is discussie nauwelijks mogelijk, lijkt het heel moeilijk om iets anders te vinden dan de eigen wethouder. De oppositie reageert daar doorgaans op door niet “te overvragen”. Eigenlijk zou de raad een zelfbewuster, onafhankelijker positie tegenover het college moeten innemen. Het gaat zelfs zo ver dat zelfs een discussie of een onderzoek naar iets nieuws weggewuifd wordt. Een treffend voorbeeld over het armoedebeleid. De Progressieve Partij stelde voor de grens voor bijzondere bijstand niet bij 100% van het sociaal minimum (€ 914,50 voor een alleenstaande, € 1306,40 voor gehuwden) maar bij 130% (1188,80 voor alleenstaanden; 1698,30 voor gehuwden) te leggen. Onderzoek heeft uitgewezen dat daarmee een stukje armoedeval voorkomen kan worden. Dat wilden veel partijen niet, ondanks de duidelijke uitkomsten van die onderzoeken. Omdat er een “draagkrachtbeginsel” zou zijn. Dat is een verkeerde veronderstelling. Dus dan is het logisch om die berekeningen dan maar eens te onderzoeken. Het voorstel van de Progressieve partij werd daarom ter plekke veranderd in “een onderzoek naar”. Niemand tegen denk je dan. Wel wethouder Wiltink (CU) en de CDA-fractie. Zij willen het gewoon niet weten. Hoe star en anti-samenwerking kun je zijn. Gelukkig waren de andere fracties voor. Ook de CU-fractie stemde tegen de opvatting van de eigen wethouder. Dus het onderzoek komt er. Maar er is wel, zeker bij de fractie van de Progressieve Partij, teleurstelling over zoveel starheid.