Rekenkamer onderzoekt fouten industrieterrein:Waarom is de VVD zo fel op dit onderzoek naar CDA-beleid?
De raad kwam dinsdag bij elkaar. Er werd een nieuwe rekenkamer benoemd. Dat is een onafhankelijk orgaan dat zelfstandig of in opdracht bepaalde besluiten of beleid van college of raad kan toetsen. Het gaat dan niet alleen maar over centjes, maar vooral over effectiviteit. Zo zou een rekenkamer de werking van de WMO (Wet Maatschappelijk Ondersteuning) kunnen onderzoeken. Of het systeem van subsidieverlening: is dit eerlijk, effectief en duidelijk. De nieuwe rekenkamer voor de raad van Aalten kan meteen aan de slag. De raad wil nl. onderzocht hebben waarom het industrieterrein aan de Westkant van Aalten maar niet van de grond kwam. Er is veel grond aangekocht door het College. Maar het bestemmingsplan is niet voor elkaar. De Raad van State haalde er (deels) een streep door. Wij als Progressieve Partij twijfelden altijd al aan nut en noodzaak. Zeker nu de crisis heeft toegeslagen, wordt het kamp van twijfelaars groter. Zelfs de CDA-fractie wil nu met de ontwikkeling aan deze kant van het dorp stoppen en de grond weer terugverkopen. Nu gaat de onafhankelijke rekenkamer dus onderzoeken of er fouten zijn gemaakt, of die voorkomen hadden kunnen worden en hoe er gerepareerd kan worden. Belangrijk risico voor de gemeente is natuurlijk de dure grondaankoop van drie boeren aan de Sondernweg. Als die voor niks blijkt te zijn, dan kost dat de gemeente geld. Pikant is natuurlijk dat een van de grondverkopers dhr. Luiten, fractievoorzitter van het CDA is. Opvallend is dat de VVD-fractie erg gebrand is op dit onderzoek vanwege de betrokkenheid van twee achtereenvolgende CDA-wethouders. Overigens in twee colleges waarin de VVD ook zat.
Minimumtarieven thuiszorg: de strijd is nog niet gestreden
De publieke tribune was weer goed gevuld met medewerksters uit de thuiszorg en dan vooral Sensire. Er werd door de raad weer een stapje gezet richting duidelijkheid over hun baan. De raad moest voor de eerste keer de minimumtarieven vaststellen waarvoor het College huishoudelijke hulp mag inkopen. Als dat fatsoenlijke tarieven zijn dan kunnen de leveranciers (thuiszorgaanbieders) ook een normaal Cao-loon betalen . De meeste vrouwen die in dienst zijn van Sensire willen ook gewoon in loondienst een gewoon loon krijgen en niet gedwongen worden als een soort pseudo-ondernemer zelfstandig te zijn. Sensire gaat echter niet meedoen met de bieding op huishoudelijke hulp. Dat is voor hen een verliesgevend e activiteit. Daarom wordt er van verschillende kanten op aan gedrongen degene die het nieuwe contract krijgt de huidige medewerkster over te laten nemen. Dat heeft de laatste tijd een hoop onrust gegeven. De vakbonden verdenken Sensire ervan dat zij bewust de strategie gevoerd hebben om mensen te ontslaan en weer terug te laten keren als goedkopere alfahulp (zelfstandigen, niet in loondienst, geen pensioen en ww-recht). Zelfs de VVD vroeg zich tijdens de raadsvergadering af of er door Sensire wel juist gehandeld was. Overigens heeft Sensire aan alle raden de dag er op een uitgebreide brief geschreven waarin zij zich verantwoorden. Die brief geeft naar mijn idee geen absolute duidelijkheid. Toch zal daarmee de kous niet af zijn. De ontslagaanzeggingen blijven gehandhaafd, hulpen en hun cliënten zitten nog in onzekerheid, het hangt af van de gesprekken met andere aanbieders of deze de huidige hulpen willen overnemen. Vanaf het begin, zelfs met een brief in maart/april heeft de Progressieve Partij ervoor gepleit om als het om de huishoudelijke hulp gaat als gemeenten, werkgevers en werknemers om tafel te gaan zitten. Het is eeuwig zonde dat dat niet gebeurd is en dat alle partijen zich ingegraven hebben in hun eigen stellingen. Ik ben bang dat uiteindelijk clienten en werkneemster daarvan de dupe zullen zijn.
Reclamebeleid: raad schrikt van eigen uitgangspunten
De raad ging er eens goed voor zitten. Wat is er mooier dan te discussiëren over reclameborden, al of niet met opwekkende christelijke teksten. Hun afmetingen, schadelijkheid voor het landschap. De vraag of permanent dan wel tijdelijke borden wel of niet mogen. En wat dan wel tijdelijk of permanent is. En of er alternatieven zijn als welkomstborden, lichtkranten, plakzuilen of muurkranten. En als je het dan al een beetje wilt reguleren of het dan te handhaven is. Kortom ieder z’n opvattingen en meningen. De burgemeester schrok ogenschijnlijk een beetje van al die meningen en aanwijzigen dat hij eerst de hele nota maar in de la wilde doen. Later gaf hij aan dat hij alle opmerkingen maar eens goed zou laten meewegen. Want dat is ook wel zo verstandig: het College is nl. bevoegd om het reclamebeleid uit te voeren en uit te stippelen. Het is ook niet anders dan nadere invullingen van al door de raad vastgelegd beleid. Dat beleid staat bijv. in de Algemene Plaatselijke Verordening of in bestemmingsplannen. Die zijn door de raad vastgesteld. Maar als dan de daarin vervatte afspraken werkelijkheid gaan worden, dan schrikt de raad nog wel eens van de regels die hij zelf heeft opgesteld. Voorlopig blijven de borden dus nog even staan. Ik vind dat jammer. De raad moet staan voor zijn eigen afspraken en beleid en niet bij het eerste beste tegenwindje of protestje weer terugkomen op de eigen afspraken. Dus voor mij mag het mes flink in het bordenwoud. En er zijn alternatieven: 5 bordenverzamelplaatsen op niet storende plekken, een welkomstbord met maandprogramma (a la de borden van bredevoort boekenstad) bij het begin van de kernen, meer sandwichborden; bedenk maar wat.
Reageren? joop.wikkerink@progressieve-partij.nl