Op 17 januari nam Bert Berghoef afscheid van de raad. Alle fractievoorzitters kregen de gelegenheid hem toe te spreken. Hierna mijn speechje.
“Soms viel het mee, soms viel het tegen.”
Zo kijkt de fractie van de Progressieve Partij terug op 11 jaar Bert Berghoef. We hebben veel humoristiche momenten gekend, lol gehad en gelachen. En dat is best uniek: dat je met een burgemeester lol kunt hebben. Maar we zijn ook gemeend kwaad op elkaar geweest. Dat is ook best wel uniek dat je echt kwaad kunt zijn op Bert Berghoef.
We hebben een boekje gemaakt. Een uniek boekje. Er is maar één exemplaar van. Het bevat alle cartoons die wij als Progressieve Partij publiceerden in de jaren 2005 tot nu. De cartoons hebben allemaal een hoofdpersoon. Pietje Progressief. Met zijn karakteristieke pet en bijna altijd in gezelschap van zijn trouwe viervoeter beschouwt Pietje het politieke gekrakeel in de gemeente Aalten. Altijd kritisch, maar altijd met humor. Ik kan me voorstellen dat ook een burgemeester wel moest glimlachen over die kritische blik . Soms mischien wel als een boer met de spreekwoordelijke kiespijn. Je krijgt dit boekje namens ons straks aangeboden aan het alter ego van Pietje, tekenaar Henk vander Luijt.
“Soms viel het mee, soms viel het tegen.”
Dat zie je ook in die cartoons. Het begint al in 2005 als Pietje Progressief signaleert dat het ambt van burgemeester nog niet zo zwaar is met drie dames in het college en een vrolijke Cees als sic. Maar in 2006 vroeg hij zich al af: is de burgemeester nu van de nachtwacht (Bert lijkt wel een beetje op Frans Banningk Cock op de Nachtwacht) in een nachtmerrie gestapt? In 2007 gaf Bert toestemming voor een expositie ter gelegenheid van 25 jaar Progressieve Partij in Aalten in de hal van het gemeentehuis. Dat was tegen het zere been van de CDA en VVD wethouders: geen politiek in het gemeentehuis. De expositie werd verplaatst naar een leegstaand winkelpand aan de overzijde. In 2008 hadden we het in de raad al over leegstaande winkels en over energiebesparing op gemeentelijke verlichting. Hoogtepunt van democratie was het referendum in 2009 over de gemeentenaam. De uitslag was duidelijk. Weerkerend thema, ook in 2010, waren de paaltjes en de reclameborden in het centrum. En dan het bedrijfsverzamelgebouw aan de Hofstraat. Als we in 2011 naar Meerdink en toen nog zijn CDA hadden geluisterd had er nu een kale vlakte gelegen. Je kunt er ook nu prima parkeren trouwens. “Markt op de markt” ook zo’n thema van deze jaren. In 2012 gloorde er hoop. Maar Pietje zei al: “ik heb gevoel dat er gevaar dreigt”. En ja hoor door allerlei gezwabber, onduidelijke electrische kabels, gekke enquetes bleef de markt op donderdagmorgen op t Hoge Blik. Gevaren in 2013 voor grootschalige grindwinning Kiesbau in Suderwick. Mooi dat door druk van de bevolking deze plannen afketsten. 2014 mag wel het jaar van handhaving en Malle Babbel genoemd worden. Maar ook van de zondagsopenstelling. De een verdween, de ander ging door. Pietje Progressief wond zich in 2015 meerdere malen op over het nieuwe oude gemeentehuis. Het staat er nu bijna, smaken verschillen. In 2016 brak de wethouderscrisis ten volle uit. Niet iets om vrolijk van te worden, maar wel – vanuit onze fractie veel waardering voor de burgemeester die bestuurlijke integriteit hoog op de agenda gezet heeft.
Dat brengt mij tot wat beschouwende overpeinzingen. Wanneer is iemand nu een goede burgemeester. Hoeveel waarde moet je eigenlijk hechten aan het ambt van burgemeester. Daar waar de raad het hoogste orgaan is. Volgens deze burgemeester meerdere malen wat badinerend de best betaalde hobby genoemd. Ik hoop dat hij dat in zijn dankwoord nog gaat terugnemen.
Een goede burgemeester is een verbinder. Een echte vader- of moederfiguur, waarmee de burgers zich kunnen identificeren. Die er is als er stront aan de knikker is, die het eerste schot lost, het bal opent, maar ook voorop loopt in de strijd tegen onrechtvaardigheid en troost bij menselijk leed. En een hoeder van bestuurlijke integriteit
En dan zeggen we op z’n Achterhoeks “hm.. wi’j hadden t slechter kunnen treffen” . Soms viel het mee.
En dan heeft zo’n burgemeester ook nog een paar functies als voorzitter van college en raad. Een onmogelijke spagaat. Ook daar moet hij volgens sommigen een verbinder zijn. Vinden wij niet. Wij zijn in College en raad alleemaal bezig als grote jongens en meisjes, soms als professionals. We moeten het zelf kunnen uitzoeken en met elkaar eens worden. Dat is democratie. Daar hoeft geen aristocratisch ingestelde leider boven te staan.
Bert was ondanks de vele kwinkslagen, vlotte opmerkingen en humor best een leuke voorziter. Maar soms viel het voor sommigen misschien wel tegen.
Ons pleidooi is er een voor bestuurlijke vernieuwing: De burgemeester als boegbeeld en burgervader of –moeder. Hoeder van de bestuurlijke integriteit en zuiverheid in bestuur. College en raad organiseren hun eigen democratische structuren.
“Soms viel het mee, soms viel het tegen”
Bert, bedankt voor de samenwerking