Het is de schuld van de media…..
Dat is altijd een heel gevaarlijke opmerking. Immers als je “de media” tegen je hebt kun je “het”wel vergeten, zo is de angst. Wat dan precies “het” is , is dan nooit helemaal duidelijk. Maar je kunt je er wel iets bij voorstellen als je het artikel uit NRC leest, waar het gaat over de “macht” van GeenStijl: http://www.nrc.nl/handelsblad/2015/10/17/de-machthebbers-zijn-niet-te-vertrouwen-1545979
Gevolg van deze angst voor de media is een vreemd gedrag van veel bestuurders en politici. Ze gaan correspondenten van lokale kranten of journalisten van regionale bladen met een raar soort egards behandelen. Alsof deze mensen belangrijker zijn dan hun gewone burgers. Het lijkt ook wel of ze ze naar de mond praten. Ze krijgen ook wat extra informatie. Vaak worden door colleges ook allerlei voorlichters ingevlogen. Dat maakt journalisten gemakzuchtig. Ze nemen over wat hen voorgelegd wordt. Terwijl de lezers en kijkers gebaat zijn bij kritische artikelen met hoor en wederhoor.
Een tweede opvallende trend in –ook de regionale pers- is de focus op sensatie in plaats van inhoud en meningsvorming. Ik heb hiervan een treffend voorbeeld. Maandagmiddag 12 oktober organiseerden de Progressieve Partij Aalten, de SP Oude IJsselstreek en de FNV een “topgesprek” over verdringing en concurrentievervalsing op de arbeidsmarkt. Een van de directe aanleidingen was de commotie die is ontstaan door de praktijk van de zgn. leerwerkprojecten vanuit het ISWI, in de wandeling de bloemenvouwers geheten. De mensen die het betreft worden ondersteund door FNV en hebben al heel wat bereikt. Zo is de duur beperkt tot een half jaar, lopen er gesprekken over compensatie. Terecht dat de gespreksleider van die middag, burgemeester Berghoef van Aalten nogmaals herhaalde wat we allang wisten: “Werklozen dwingen tot bloemenvouwen was knetterfout”.
Er waren minimaal drie journalisten die middag aanwezig. In zowel de Gelderlander als bij Omroep Gelderland ging het alleen om dit opgewarmde nieuwsfeit. Begrijp me goed. Ik ben heel erg blij met de ommekeer van het bestuur van het ISWI, ben ook voor een compensatieregeling, waardeer het dat bestuurders hun fouten toegeven. Ben er ook trots op dat wij als fractie van de Progressieve Partij deze kwestie na publicaties in de Gelderlander, contacten met betrokkenen en vakbond geagendeerd hebben bij de gemeenteraad in Aalten.
Maar er was die middag veel meer aan de hand. En ook veel meer om over te berichten. Want als het “dwingen tot bloemenvouwen knetterfout was”, wat kan en mag dan wel: volgens de Cliëntenraad, volgens de politiek, volgens de werkgevers, volgens de vakbond? Daar ging het die middag om. Met tot nadenken-stemmende bijdragen van o.a. de voorzitter van de Landelijke Cliëntenraad: ”Dogma’s helpen niet”, laten we de goede praktijken niet weggooien. Van Sadet Karabulut (SP): “Wij komen met een wetsvoorstel met daarin een handreiking van wat wel en niet kan. Zes maanden is te lang. Het gaat ook om inkomen, armoede en werknemersrechten.” Van Ben Roodhuizen, bestuurder van de FNV, die een “Verdringingseffectrapportage” aankondigde. Van een onderzoeker vanuit de Inspectie SZW die een soort indeling van doelgroepen en werkzaamheden presenteerde. En van Frans Langeveld, voorzitter van het Werkbedrijf Achterhoek en wethouder (GL) in Doetinchem: “ik kom tot de voorzichtige conclusie dat voor doelgroepen die nog veel begeleiding nodig hebben en toch binnen korte termijn kunnen werken een proefperiode van 3 maanden acceptabel is”. De ruime afvaardiging van de “werkers zonder loon” (ex-bloemenvouwers) kon hiermee uit de voeten; behalve als het gaat om hoger opgeleiden die direct bemiddeld kunnen worden.
Ik had graag gezien dat daarover gepubliceerd was: over de zoektocht van zowel links als rechts, werkgevers, werknemers en werkzoekenden, politiek-bestuur en wetenschap naar wat acceptabel is en goed is in de ontwikkeling van mensen. “Geen dogma’s maar maatwerk, die niet overgaat in willekeur”.
Jammer dat de lezers en de luisteraars van de regionale media hiervan verstoken bleven. En ja, prima dat ze de “uitkomsten”van de onderhandelingen over compensatie voor de “bloemenvouwers” kritisch blijven volgen. Maar vergeet niet jullie functie in informatievoorziening en aanzwengelen van debat en nadenken, zou ik zeggen. Doen wij als politieke partij ook.
Reageren? joop.wikkerink@progressieve-partij.nl
Aanvulling maandag 19 oktober.
Mea culpa. Ik was te snel met mijn kritiek, zeker richting de Gelderlander. Er staat vandaag een zeer informatief artikel met de dilemma’s goed benoemd in de Gelderlander n.a.v. een beschrijving van het bedrijf Sent.