In de kandidatenlijst lezen we het volgende:
Petra Hoezen (PvdA)
Regelmatig hardlopend te spotten, graag lange afstanden en door het bos. Indien niet hardlopend, dan wel op de bok of te paard. Werkzaam als strafrechtadvocaat en komt op voor mensen die te maken krijgen met verplichte GGZ. Motto: sta voor wat je doet en doe waar je voor staat. Wars van bureaucratie. De overheid is er voor de burger en niet andersom. Wil zich inzetten voor transparantie en doelmatige besteding van gelden. Vindt klimaat en cultuur belangrijk, maar daar kan iemand zich pas druk om maken als wonen, werk en financiën zeker zijn.
Wie is Petra Hoezen?
Petra, je bent toch geen onbekende in de Aaltense politiek en in de buurtschap Barlo?
Dat klopt, van 2010 tot 2014 heb ik in de raad gezeten namens de PvdA. Dat was een hele leuke en ook leerzame tijd. Daarna ben ik in het bestuur van Barlo’s Belang gekomen. Ik ben opgegroeid in Barlo en ben 15 jaar geleden weer teruggekomen. Ik had het geluk dat het huis van mijn ouders gesplitst kon en mocht worden. Sindsdien woon ik op de plek waar ik ook ben opgegroeid.
Je bent als ras-echte PvdA-er een samenwerking aan gegaan met de Progressieve Partij. Hoe kijk je tegen deze samenwerking aan.
Ik ben van mening dat wij elkaar kunnen versterken. Het is geen geheim dat het voor (gemeentelijke) partijen van welke kleur of overtuiging dan ook moeilijk is om kandidaten te vinden die als raadslid aan de slag zouden willen gaan. Daar komt bij dat ik vind dat je zoveel mogelijk moet kijken naar wat je met elkaar verbindt in plaats van wat je van elkaar onderscheidt. Uiteindelijk is ieder raadslid vrij van enige last of ruggenspraak en maak je altijd een eigen afweging. Het kan daarom alleen maar helpend zijn om samen te werken op de onderwerpen waar je hetzelfde over denkt. Overigens zijn er volgens mij eigenlijk geen echte inhoudelijke verschillen tussen de PP en de PvdA. Het is hooguit dat de accenten in het verleden wat anders lagen. Daar is niets mis mee.
Je zult in je werk vast te maken hebben met mensen die het niet zo getroffen hebben in het leven, maar ook wel zich onrechtvaardig behandeld weten door de overheid. Hoe zie je de rol van de overheid en ook als je zelf daarvan deel uit zou maken als raadslid?
De overheid is feitelijk natuurlijk niet meer dan een club van mensen die beleid maken en uitvoeren. Hierbij lijkt met enige regelmaat het beleid op zichzelf de hoogste prioriteit te hebben, terwijl het beleid natuurlijk altijd ten dienste staat van de burger en de samenleving. Dit lijkt nog wel eens uit het oog te worden verloren. De overheid lijkt in bepaalde situaties vooral zichzelf te willen beschermen en zich van de verantwoordelijkheden te willen ontdoen. Een voorbeeld hiervan is dat de overheid verantwoordelijk is voor voldoende huisvesting, dat is zelfs in de grondwet vastgelegd, maar in de praktijk zie ik dat de gemeente zich verschuilt achter de woningbouwcorporaties en meent dat het niet zijn verantwoordelijkheid is om ervoor te zorgen dat iemand passende woonruimte heeft.
Ik zie mijzelf als raadslid niet als onderdeel van de overheid, maar juist als vertegenwoordiger van de burger en controleur van de overheid. Hierbij hoort wel de verantwoordelijkheid om soms ook beslissingen te nemen of beleid vast te stellen waar niet iedereen blij mee is. Ik ben er echter van overtuigd dat ook deze mensen dit zullen kunnen begrijpen en accepteren zolang je maar doet waar je voor staat en staat voor wat je doet.
Je woont zelf in een actieve buurtschap, hoe kijk je tegen leefbaarheid, woningbouw en toekomst van kleine kernen aan?
Ik zie hele actieve en hechte buurtschappen in onze gemeente. Hoewel ik in mijn jeugd en in de afgelopen jaren veel voorzieningen heb zien verdwijnen, is de leefbaarheid volgens mij nog steeds heel goed. We zijn ook allemaal veel mobieler geworden en kunnen dus makkelijker naar een supermarkt en andere voorzieningen in de grote kernen. Waar ik mij wel zorgen om maak is dat er voor jongeren en starters op de woningmarkt weinig, en steeds minder lijkt het, mogelijkheden zijn om zich te vestigen in een buurtschap. Ik zie dat er vooral woningen voor de zogenoemde ‘middenklasse’ zijn gebouwd. Het lukt onvoldoende om daadwerkelijk betaalbare huur- en koopwoningen te bouwen, hoewel politieke partijen en politici al jaren roepen dat ze dit willen doen. Het wordt tijd dat zij tot het inzicht komen dat er wel eens meer gedaan zal moeten worden dan het maken van prestatie-afspraken met de woningcorporaties.
Hoe zo duursporten en op de bok?
Hahaha, dat vraag ik mij ook altijd de laatste paar kilometers af; waarom doe ik dit ook alweer? Zonder gekheid, hardlopen – en dan vooral trails – is voor mij de beste manier om mijn hoofd leeg te maken. Het doet je ook met beide benen op de grond staan en je realiseren dat je eigenlijk niet zo heel veel nodig hebt om gelukkig te zijn. Hetzelfde geldt voor paarden, het interesseert mijn paard helemaal niets of ik advocaat ben of raadslid of wat dan ook, zolang ik hem maar op tijd voer, borstel en een buitenrit maak, is hij het blijste paard van de wereld. Wat overigens ook erg helpt om te relativeren is het opruimen van al die mest……
