week 51 (klik hier)

 

Dat de bestuurlijke en politieke spelregels en gewoontes van belang kunnen zijn is deze week in Den Haag wel weer gebleken. Vaak gaat het over de vraag “wie gaat ergens over”. Ook in de “cursus” die de raadsleden maandag volgden was dat een punt van belang. De raad gaat over de kaderstelling en de controle. Het college, terzijde gestaan door ambtenaren over de uitvoering. Dat zorgt best veel voor verwarring en vaak onduidelijkheid. Zo gaat de raad over de vraag over òf bijv. het centrum van Aalten gereconstrueerd moet worden en hoeveel dat mag kosten, maar het college over de vraag hòe dat gebeurt. Dus het college gaat over de kleur, de vorm van de stenen, de manier waarop auto’s en fietsers zich tot elkaar verhouden en de plek waar de lantaarnpalen staan. Als het College verstandig is dan betrekt ze daar de bewoners bij. De raad kan na afloop van de werkzaamheden het college ter verantwoording roepen als bijv. de klus te duur is geworden. Het punt is vaak dat gewone burgers graag hun probleem aankaarten bij raadsleden omdat ze er met de medewerkers niet uitkomen. Er is dan eigenlijk maar één advies: regel je probleem met de ambtenaar of wethouder. Dat laatste is soms weer moeilijk omdat bij die mensen juist de oorzaak van het meningsverschil ligt. Een raadslid zou dan kunnen bemiddelen. Raadsleden regelen dus geen uitkeringen, winkelopeningstijden, bouwvergunningen en staanplaatsen voor marktkramen. Hoewel sommige raadsleden soms die indruk wel wekken. Ze moeten wel controleren of het College doet wat afgesproken is. Ook dat is moeilijk en wordt door sommige raadsleden afgedaan met de stelregel: “wat het college doet is goed”. 

 

Naar mijn mening spelen er in de gemeente Aalten twee “problemen”die een goede verhouding in de weg staan. Allereerst is dat het feit dat de coalitie-partijen zich te veel laten leiden door hun coalitieakkoord. Laat dat lekker aan het college over en probeer als collectief van raadsleden een aanvullende toekomstagenda neer te zetten. Onafhankelijk met een eigen mening en niet gehinderd door fractiediscipline (zoals zo mooi en treffend omschreven wordt in het CDA-periodiek van december) vanuit een sterke raadsposoitie. Een tweede probleem is om goed te kunnen controleren er ook een open informatiekanaal moet zijn tussen college en raad. Veel van de irritaties tussen raad (sfracties) en college gaan over de volledige en tijdige informatievoorziening. Met als actueel dieptepunt het feit dat een vertrouwelijke raadsmededeling door het college zelf openbaar gemaakt wordt naar de buren van Groot deunk. En vervolgens niet snapt dat zij daarmee de raad gewoon in z’n hemd zet.

 

In de ruimtelijke ordening lijkt de raad wat meer aan zet te zijn dan bij andere, hierboven genoemde, voorbeelden. Dat bleek dinsdag tijdens de raadsvergadering. Al een tijdje speelt de kwestie van de grote stal aan de Kalverweidendijk te Dinxperlo. De raad heeft daar een mogelijkheid geschapen om op 250 meter van de dorpskern een grote varkensstal te bouwen. Daar is veel weerstand tegen. Hoewel de raad in meerderheid de bestemming van die stal heeft goedgekeurd, zien veel raadsleden en fracties nu ook in dat dit eigenlijk geen goede plek is voor zo’n grote stal. Dat lijkt mij een goede zaak. Beter ten halve gekeerd dan ten hele gedwaald. Er wordt gezocht naar een alternatief. Dat kan gevonden worden door ter plekke woningbouw te ontwikkelen. Nu is er weinig behoefte aan nieuwe woningen en provinciale afspraken verhinderen het toevoegen van nieuwe woningen aan de totale voorraad. Er is echter een regeling rood voor rood (oude boerderijen en schuren worden afgebroken en daarvoor worden woningbouwrechten verstrekt) die in dit geval soelaas biedt. Om een rendabel plan te maken zijn echter nog twee “rechten”nodig. Die zouden verplaatst kunnen worden van bijv. kavels vanuit het dorp naar de rand.

Een meerderheid van de raad en ook het college wil dat niet. Dat zou “precedentwerking” hebben. De CDA-fractie had volgens eigen zeggen al  woningbouwers aan de deur gehad die ook wel “gratis rechten wilden hebben”. Man en paard bleven uit. Jammer. En bovendien (zie hierboven) gaan raadsleden niet over  individuele aan- en verkopen. De kwestie is al vaker in de raad besproken, naar aanleiding van vragen van de Progressieve Partij nog in september. Toen is het standpunt ingenomen: de raad kan meewerken als de ondernemer voor voldoende rechten zorgt. 

 

In december probeerde HMV (Meerdink)  het weer met een initiatiefvoorstel. Nu moesten er voor 31 december twee bouwrechten bijkomen anders zou het contract tussen boer en ontwikkelaar ontbonden worden en zou de stal er komen. De meerderheid van de raad was daarvan niet zo onder de indruk. Contracten zijn kwesties tussen twee partijen waar de raad buiten staat. Overigens is de boer in kwestie, de heer Smits,  een fractievolger van HMV. Gerrit Migchelbrink heeft namens ons gesteld dat om een groot maatschappelijk probleem op te lossen door het college “maatwerk” geleverd worden. Dat kan in andere (vaak niet vergelijkbare) gevallen ook. Het gaat hier om welzijn voor een groot aantal inwoners van Dinxperlo. Een opvallend standpunt van Gerrit omdat de boer in kwestie tijdens een openbare fractievergadering in Dinxperlo ons als PP-fractieleden vergeleken had met  aanhangers van Nazi-Duitsland. Wij hebben trouwens toen onze eigen vergadering verlaten, toen hij niet wilde opstappen.  Ook werd er door mij nog geprobeerd een compromis te smeden tussen ChristenUnie en CDA aan de ene kant en HMV en wij  aan de andere kant. Dat zou enige tijdwinst opleveren. Dat compromis mislukte. De coalitie gesteund door VVD bewoog niet en het lijkt hiermee dat het woningbouwplan van de baan is. Er zijn nu twee mogelijkheden. De stal wordt gebouwd of er komt een verkleind plan voor woningbouw en dit wordt ontwikkeld door de boer zelf of een andere ontwikkelaar. En ten derde kan er natuurlijk gewoon niks gebeuren vanwege financiële onmogelijkheden.