week 43 (klik hier)

 “Dont ask what your country can do for you, ask what you can do for your country”
 
Volgens ons is dat zo’n beetje het begin van de gedachte aan de participatiesamenleving; opgeschreven in taal van toen. Maar wel met een enorme impact. Uitspraak uit de inaugurele rede van J.F. Kennedy in 1961. Vol vernieuwing, vol hoop. Daarom begon ik de bijdrage van de Progressieve Partij  hiermee. Hoe anders was het die woensdag wakker worden. Toen Trump gewonnen had.
 
Ik  greep terug op de tekst van de ingeleverde algemene beschouwing:”Er is een hoop chagrijn, verongelijktheid en jalouzie in de maatschappij. Daar moet je oog voor hebben en op reageren. Als politiek door integer en transparant te zijn. Als bevolking door initiatief te nemen, zoals Kennedy vroeg. En we moeten samenwerken. En dan zit het ons dwars dat het college soms zo bot en hautain antwoordt op onze suggesties, ideeën en vragen”.  
 
Dat is niet waar volgens wethouder Ted Kok. Kijk maar dat het idee van de Progressieve Partij om een duurzaamheidsfonds te vormen en een jaarlijks bedrag van 15.000 euro ter beschikking te stellen voor culturele samenwerking met Duitsland, die  door het college zijn  overgenomen. Dat zijn voorstellen/ideeën die naar aanleiding van de bespreking in het voorjaar geopperd zijn en dus in de begroting zijn overgenomen. Heeftie gelijk in. Maar je kunt met evenzovele of nog meer uitspraken aantonen dat het College het maar lastig vindt als anderen dan zij zelf iets vinden. 
De meest frustrerende was nog het antwoord op onze vraag: “Heeft het College de aanbevelingen van het BING-rapport (over Luiten en Kok) doorgevoerd? “ Antwoord: “Dit rapport bevatte geen aanbevelingen”. Op 15 juni heeft de raad een avond lang gediscussieerd over hoe het zo heeft kunnen misgaan met het mestbassin van Luiten. Suggesties gedaan voor betere werkwijzes bij de ODA, intern en door wethouders. En dan zeggen dat er geen aanbevelingen zijn gedaan. Koud, kil, hautain. Dat moest de burgemeester ook toegeven: dit had anders opgeschreven moeten worden. Bestuurlijke integriteit staat torenhoog op de agenda van dit college, aldus de (vertrekkend) burgemeester. Waarvan acte.
Onze inzet was om een paar belangrijke dingen onder de aandacht van de raad en college te brengen. Die hebben we gevat in moties en amendementen. Hier en daar samen met anderen. Inzet was om de moties door het college overgenomen te krijgen. Dat lukte met de moties/amendementen over asbestsanering (komen we op terug), steun aan boerengezinsbedrijven, strakkere verantwoording duurzaamheidsagenda. Een motie om een begin te maken met iets van een meest natuurinclusieve landbouwgemeente was nog een brug te ver. VVD, CDA en HMV zijn nog massieve fans van het grootschaligheidsgeloof, dat –zo wij allen weten- een doodlopende weg zal blijken te zijn. Wij hebben geduld. Over een jaar of 10 zal het zover zijn. Misschien zou dit ook een enorme toeristische attractie zijn: Aalten het meest natuurinclusieve boerenlandschap van Nederland. 
Wij steunden het amendement bluswatervoorziening buitengebeid van HMV. Ook het colege vindt het een prettig idee dat er een soort financiële achtervang is  bij de noodzakelijke investeringen. Wij zijn ook blij dat de PvdA het amendement over kinderarmoede introk, omdat de uitwerking helemaal afhankelijk is van de nadere afspraken tussen VNG en SZW. 
 
Naar aanleiding van  de opwelling van de VVD=ftactie om de toeristenbelasting af te schaffen nam de wethouder Financiën ons idee en dat van HMV  over om “tijdens de volgend periode” een  “brede discussie”over belasting, heffingen en reserves te houden. Dat komt mooi uit, want ook de regering overweegt om een stukje rijksbelastinggebied over te hevelen naar de gemeenten. Dan zou je bijvoorbeeld een ingezetenenbelasting kunnen heffen en tegelijk die kleine belastinkjes als toeristenbelasting, woonforensenbelasting, hondenbelasting af kunnen schaffen. En de toeristenbranche kunnen vragen mee te investeren door bijv. een activiteitenfonds. Net zoals nu de reclamebelasting en de SAP in Aalten. En dan natuurlijk zorgen dat de druk wel eerlijk verdeeld blijft. 
 
Ik wil niet de maat nemen, maar  vraag mij toch echt af hoe de coalitiepartjen nu in de huidige gemeentepolitieke  situatie staan. In onze bijdrage heb ik een aantal goeie punten/ideeën uit hun algemene beschouwingen genoemd. (GB: dementievriendelijke samenleving, ondersteuning mantelzorgers; CDA: …..; ChristenUnie: social return) . Daar moeten we mee verder. Maar het valt mij dan tegen dat van die kant geen signaal komt hóe we dan samen verder kunnen om die ideeën te verwezenlijken. Jos Wessels (CDA) komt niet verder dan gemeenplaatsen als  “de fles is half vol of half leeg” en draagt oude gedichten voor. Of noemt mij narrig als het gaat om onze oproep om  meer werk te maken van duurzaamheid, klimaatneutraliteit. En stelt alleen maar vragen of de “oppositie” misschien de moties amenendementen wil intrekken. Op het gebied van leerlingenvervoer hebben wij en CDA hetzelfde probleem geconstateerd; dat willlen wij oplossen op onconventionele manieren. Jos weet daar weer een vaag verhaal van te maken, waardoor de wethouder Henk Rijks weer weg kan komen met een verhaal over zijn buurjongens die ook een paar kilometer moeten fietsen. Ook  Alex Walter van GB geeft geen enkel signaal dat hij ideeën van anderen serieus neemt. Doet ook geen enkele poging om de op zich goede ideeën die zij naar voren gebracht hebben te vertalen in moties, amendementen, of een soort gemeenschappelijk gevoel daarover te creëren.   Hoe moeten wij nu met die dementievriendelijke gemeente aan de gang?  Als het hún onderwerp is, mag GB daar wel eens medestanders voor recruteren. Ons hebben ze.  Maar dan wel graag een initiatief, een uitnodiging. De ChristenUnie kampt natuurlijk met een wethouder Wiltink, die het hart absoluut op de goede plaats heeft, maar moeite heeft dat in beleid te vertalen en vooral uit te leggen. De fractie wil wel met een aantal onderwerpen op sociaal en duurzaam gebied samen optrekken. 
 
Ook wij als Progressieve Partij zijn verre van perfect. Maar wat je ons niet kan verwijten dat wij achterover leunen. Wij werken keihard. Wij laten ons niet monddood maken door de macht. Wij stellen steeds weer vragen. Leveren ideeën hóe we kunnen samenwerken en ideeën kunnen uitvoeren. Wachten niet voorstellen van het college af. . En dan snappen wij de verzuchting van Bruil (HMV) dat dat allemaal toch niet helpt. Vandaar ons pleidooi deze algemene beschouwingen voor samenwerking. Maar zoals een ieder weet: “ït takes two to tango”.  Kom op CDA, GB, CU: kom uit die defensieve houding, ivoren toren; denk niet: bij ons is het kat-in-het-bakkie. Luister wat er leeft in de samenleving. Brexit, Trump, het kan jullie ook treffen.  
 
 

Deel deze inhoud

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *