Joop Wikkerink, 11 februari 2023
Sociale werkgelegenheid in the picture.
Vrijdagmorgen organiseerde de FNV een denksessie over sociale werkgelegenheid. Dat gebeurde in het Vakbondshuis (aan de Terborgseweg in Doetinchem), waar ik een heel bijzonder vaandel uit vroeger tjden mocht ontdekken.: Katholieke Arbeidersbeweging afdeling Aalten.
Met werkgevers, werknemersvertegenwoordigers, managers van de sociale ontwikkelbedrijven (Fijnder en Laborijn) dachten we na hoe we meer mogelijkheden kunnen scheppen voor mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt. Bert Otten van bureau Radar had een indeling in bedrijfssoorten gemaakt; de sociale ontwikkelbedrijven (zoals dus Laborijn, publiek gefinancierd) die mensen ontwikkelen en begeleiden intern of extern bij werkgevers. Een aparte groep is beschut werk. Dat is een groep mensen die zoveel aanpassing, steun en begeleiding nodig heeft, dat dat van een gewone werkgever niet gevraagd kan worden. Daar is ook een taakstelling voor. Sommige gemeenten in de Achterhoek halen die ruim, anderen weer niet. Een tweede groep zijn de normale bedrijven die een deel van hun personeelsbestand hebben ingevuld met mensen die ondersteuning op de werkplek nodig hebben. Ook de bedoeling van de participatiewet.
Aaltens voorbeeld
Mooi voorbeeld (ook aanwezig) Luva uit Aalten. Martin Lurvink gaf aan dat soms door zijn collega’s wat meewarig gekeken wordt, dat veel bedrijven best nieuwsgierig zijn naar de mogelijkheden, maar terugdeinzen voor het gedoe èn dat hij soms op de prijs moet concurreren. Een derde groep zijn de sociale firma’s. Dat zijn op winst gerichte bedrijven die impact willen maken op natuur, milieu, duurzaamheid òf op de arbeidsmarkt voor mensen met een beperking.
Een mooi voorbeeld is “Het Blok” in Lichtenvoorde (Lunchroom). Natuurlijk moeten we proberen die derde poot te versterken, maar de discussie ging al gauw over de tweede groep. Hoe kunnen we het gewoner maken voor bedrijven om met mensen te werken die wel talenten hebben, maar niet altijd 100% passen. Dat zijn er 1,2 miljoen in Nederland.
Het verborgen arbeidspotentieel.
Dat wordt een groot issue in de Achterhoek. Ik mocht afsluiten. Deed ik met drie aandachtspunten voor het benutten van het verborgen arbeidspotentieel;
- Werk moet lonen. Als iemand bijv. in de zorg 4 of 8 uur langer wil werken moet dat wat opleveren in de zin van besteedbaar inkomen. Ook werktijden en –omstandigheden spelen een rol. Helemaal wrang is het wanneer iemand blijvend is aangewezen op een regeling waardoor er geen ontwikkelkansen zijn die boven het minimumloon uitkomen.
- Een sluitende aanpak voor mensen die beschikbaar zijn, willen en kunnen werken. Dan hebben we het over het goed in beeld brengen en ontwikkelen van competenties, praktijkleren, maatwerk op opleiden (bijv. ook taal, deelcertificatie)
- Opheffen van tegengestelde en elkaar soms tegenwerkende regelgeving met perverse prikkels. Een mooi idee zou zijn om een pool te vormen met mensen met diverse talenten en achtergronden, maar dat een werkgever maar met één regeling te maken heeft. Nogmaals bracht ik het idee ter sprake van een regelvrije zone in de Achterhoek.
foto: Het vaandel van de Katholieke Arbeidersbeweging afd. Aalten uit 1917 hangt in het Vakbondshuis Doetinchem