Lobbyen bij de gemeenteraad……Of het nu gaat om meer zondagen de winkels open of meer zorg voor mensen met een handicap: op alle gebieden proberen organisaties of bedrijven aandacht voor hun werk te vragen. Dat heeft met verkiezingen en programma’s te maken. Maar het heeft ook te maken met de grote veranderingen die Den Haag over ons land uitstort, daar waar het gaat om allerlei vormen va zorg. Zo was er afgelopen maandagmorgen vroeg al het zgn. MEE-ontbijt, één van de zorg-organisaties die bevreesd is dat ze de zorg aan mensen met een beperking straks niet meer goed kunnen bieden als gevolg van mega-bezuinigingen. Ook de Progressieve Partij was aanwezig met maar liefst twee leden. Zij kwamen terug met de volgende vraag: Wat is belangrijker in onze gemeente: de goede zorg voor mensen met een beperking of een zorgvraag of de begroting die moet kloppen?
Winkelsluiting of –opening.
Een vreemde discussie maandag in de “agenda-commissie” over de winkelsluiting of liever –opening. Willie Heinen van het tuincentrum was alle fracties afgeweest. Hij wil ruimere openingszondagen. Maar ook dit jaar al. De vaststelling van de koopzondagen is een bevoegdheid van B en W. Het aantal stelt de raad vast. Die heeft ze voor dit jaar vastgesteld. VVD en CDA wilden daar doorheen fietsen en Willie gewoon een paar extra zondagen geven. Dat kan natuurlijk niet. Wel zou het College kunnen kijken of er binnen de bestaande vastgestelde data nog wat ruimte is. Inmiddels heeft het College dat gedaan en per brief meegedeeld dat echt alle zondagen voor dit jaar op zijn. Is dit het creatieve denken wat we zo verwachten van een college? Kan er niet iets uitgeruild worden? Voor volgend jaar zou de raad een nieuw besluit moeten nemen. Maar wethouder Teeuwsen heeft al aangegeven dat hij daar niet voor voelt. Toch had de raad het college gevraagd met een voorstel te komen. En daar moet ook wethouder Teeuwsen aan meewerken.
Indrukwekkende informatieavond voor burgers over de veranderingen in de zorg
Dinsdagavond was het weer zorg wat de klok sloeg. De gemeente had een informatie-avond georganiseerd over de veranderingen op drie zorgterreinen: de wmo, op het gebied van werk en ondersteuning van mensen met een probleem op de arbeidsmarkt en de jeugdzorg. Op alle drie gebieden krijgen de gemeenten met ingang van 2015 grote verantwoordelijkheden. Hoe die er precies uit zien is nog steeds niet bekend. Daarom is het lastig voor gemeenten om zekerheden te bieden aan mensen die zorg nodig hebben, hun ouders, de organisaties. Iets wat zeker is dat er meer moet met mindergeld.
Zo gaat bijvoorbeeld de functie begeleiding in de jeugdzorg onder de verantwoordelijkheid van de gemeenten vallen. Terwijl de gemeente nog helemaal niet precies weet om hoeveel jongeren met welke vragen en problemen het gaat. Dat was ook een vraag van iemand uit een zorginstelling: “weet de gemeente eigenlijk wel om wie het allemaal gaat, welke problemen deze jongeren hebben en welk ziektebeeld”.
Grofweg zijn twee groepen in de samenleving te omschrijven. Mensen/ouders die zich ernstig zorgen maken over de vraag of hun kind nog wel de juiste zorg via de gemeente krijgen, maar die ook de nadelen van de huidige jeugdzorg (versnippering, eilandjes) zien. Deze mensen willen maar één ding: “zeg mij waar ik heen moet voor de beste zorg voor mijn kind en waar ik gehoord en gekend wordt met mijn problemen.” Aan de andere kant mensen die zo vastgelopen zijn in het systeem, dat ze liefst alles opnieuw willen gaan opbouwen. Bijvoorbeeld door zelf een gezinshuis in te richten met bijvoorbeeld vier gezinnen en dan zelf de goede professionele hulp in te kopen.
Tijdens de avond werd nog een derde groep genoemd: waarschijnlijk de grootste. Nl. de mensen die het niet overzien, soms denken: “ik zie wel”. De gemeente en de organisaties hebben een grote bijzondere verantwoordelijkheid om juist voor deze mensen goede wegwijzers te zijn. Ik maak mij ook ernstig zorgen over de laconieke houding die er heerst in Den Haag over een goede overgang van de jeugdzorg naar de gemeenten. In principe is dat een goede zaak, maar het tempo ligt te hoog en de zorgvuldigheid wordt niet in acht genomen. In Denemarken heeft men over eenzelfde proces 6 jaar gedaan, en nog is het daar niet klaar.
Leuke meedenk-avond over “bescheiden bestuur”.
Een hele mooie opkomst met ook nieuwe gezichten bij Schiller op donderdagavond. Thema was: hoe kunnen we wat stippen op de horizon zetten voor wat betreft zorg en duurzaamheid, zonder het korte termijn-streven naar lage lasten, weinig investeren, kleine organisatie met weglekkende kennis? Op beide terreinen is het interessant om de coöperatieve gedachte te verkennen. Investeren met allen belanghebbenden. Misschien heb je dan de banken niet meer nodig. Dus bouwers, makelaars, burgers en overheid in¬vesteren samen in verduurzamen van woningen. Burgergroepen, families en hulpvragers zelf organiseren de noodzakelijke zorg. Bij beide onderwerpen is van belang: wat wil de burger/consument/bewoner/zorgvrager zelf en ook vooral wat kan hij/zij zelf en wie moet nog meer bijdragen? We besloten een poging te doen om banken aan tafel te krijgen over hun financierings-policy.
Reageren? Joop.wikkerink@progressieve-partij.nl