Tijdens de raadvergadering werd de kinderburgmeester van dit seizoen uitgezwaaid, ze had voor iedereen een zakje bloemzaad meegenomen en nog één om weg te geven. Komende week wordt een nieuwe benoemd. Ook werd een administratief medewerker van de griffie benoemd en beëdigd. De discussie in de raad ging over het woningbouwplan ’t Beggelder in Dinxperlo. Een wens van een deel van de raad was om de sociale woningbouw in dat plan geheel in fase 1 te realiseren. Maar een groot deel van de raad wilde dat ook aan de projectontwikkelaar overlaten. Uiteindelijk nam de wethouder namens het college een motie (iets gewijzigd) over om in gesprek te gaan met ontwikkelaar de Woonplaats om aan die wens tegemoet te komen.
En dan zie je een raar fenomeen. Een fractie dient een motie of amendement in, er volgt een discussie, het college geeft eigenlijk de toezegging dat datgene wat in de motie gevraagd wordt ook uitgevoerd gaat worden. Dus je zou zeggen: iedereen blij, motie heeft zijn doel bereikt. Maar dan wil de indienende partij, in dit geval D66 tòch dat die motie in stemming komt, terwijl het doel al bereikt is. Dat gebeurt wel vaker in de raad en ik denk dat er in de spelregels rond de raadsvergaderingen ook hier eens naar gekeken moet worden. Want deze handelwijze leverde D66 kritiek op van CDA- en GB-fractie: het in stemming brengen van een reeds overgenomen motie zou voor de “bühne” zijn; waar ze natuurlijk wel een beetje gelijk in hadden. Alleen vergaten deze twee fracties dat zij hetzelfde deden in de vergadering van mei: de motie om een besluit over opvang asielzoekers uit te stellen werd overgenomen door college.
Toch moesttie in stemming. Bühne of beleid?