Het startschot van dit 4 en 5 mei-weekend was de voorstelling van Erik Krikke in de Koppelkerk op vrijdagavond. Erik diende zo’n 10 weken als operatiekamer-medewerker 18 jaar geleden in Kandahar (Afghanistan). Hij heeft de verschrikkelijke dingen die in zo’n oorlog voorkomen niet kunnen verwerken en raakte in een diepe depressie en ontwikkelde een posttraumatische stress-stoornis. Daarover schreef hij een boek “Operatie geslaagd” en toerde met de band 7even Bridges langs de theaters om het verhaal over wat een oorlog met je kan doen te vertellen. Voor de laatste keer, zonder muziek, helemaal in z’n eentje vertelde hij het verhaal vrijdagavond in de Koppelkerk. Ontroerend, verdrietig maar toch ook hoopgevend. Muisstil in de zaal, af en toe gesnif van opvallend veel veteranen en hun familie. In de nabespreking veel herkenning. “Ik schaamde me zo dat ik last van depressies had”, vertelde een collega uit Kandahar. “Niet nodig”, antwoordde Erik, gevolgd door een applaus. Prima dat van die stoere kerels het beeld van oorlog nuanceren en tot de vreselijke persoonlijke ervaringen terugbrengen. Relativeert ook wel verhalen over veel heldhaftigheid, die overigens ook waar zijn.
(Voor wie nog eens zijn/haar geheugen op wil frissen over de Nederlandse aanwezigheid in Afghanistan hier een artikel uit de Militaire Spectator: Canada, Nederland en de oorlog in Zuid-Afghanistan | Militaire Spectator
In het kader van 80 jaar vrijheid was er zaterdagavond, in de St.Joriskerk in Bredevoort, een prachtige, ontroerende voorstelling van LEKS Company, genaamd Schoppenvrouw. De voorstelling wordt gespeeld door Ekaterina Levental, geboren in Tasjkent, de hoofdstad van Oezbekistan. Haar Joodse familie verhuisde na de ineenstorting van de Sovjet-Unie naar Israël, maar kon niet aarden en vluchtte via Europese landen naar Nederland, waar ze via AZC’s in o.a. Almen als statushouders gehuisvest werden in Haaksbergen. Ze studeerde zang en harp en trad 18 jaar op in binnen-en buitenland. In de voorstelling Schoppenvrouw staat haar hardvochtige en tirannieke oma centraal, voor de buitenwereld een heldin. In de theater- en zangperfomance worden 5 vrouwen opgevoerd die symbool staan voor aan de ene kant hun kracht en aan de andere kant hun onmacht: Anne Frank, Marilyn Monroe, Maria Callas, Ulrike Meinhof en haar oma Dora. Allemaal vrouwen die in hun rol zaten opgesloten en niet werkelijk vrij konden zijn. In het nagesprek gaf Ekaterina aan dat bij alles wat ze heeft meegemaakt het van belang is dichtbij je gevoel te blijven: eerst je gevoel en dan je handelen.
Ekatarina als Marilyn Monroe, Anne Frank, haar oma Dora Ulrike Meinhof en Maria Callas.