9 december, Joop Wikkerink
Oliebollen niet aan te slepen in Dinxperlo
Een oude traditie werd in Dinxperlo weer opgepakt bij Dr Jenny. De “vrienden van” organiseerden een oliebollenkraam (11 voor €10,–) en het Grand café in Dinxperlo deed er een kopje koffie bij. Goed vol, lange wachtrijen, midwinterhoornblaozers erbij en heerlijk verse oliebollen. Echt een goeie zet van deze groep vrijwilligers die handen tekort kwamen om aan de vraag te voldoen.
Maar er was daar nog een tweede doel. Careaz (de organisatie van Dr Jenny) heeft samen met andere zorginstellingen het initiatief genomen tot de bankjes-campagne: “In gesprek over morgen”. Dus had dat bankje met gesprekskaarten bij de oliebollenkraam neergezet. Samen met de activiteitenbegeleider van Dr Jenny probeerde ik in gesprek te gaan over “een best wel moeilijk onderwerp” onder de wachtenden. En dat viel niet tegen!
Ik haalde toch wel vragen, ideeën en tips op bij mensen. Allereerst dat niemand ontkent dat het een onderwerp is. Ook dat men er zich van bewust is dat 95% van de mensen de vragen ontloopt en voor zich uitschuift. Ik sprak enkele “jongere” ouderen die wel wat zien in het (alleen) wonen in de buurt van voorzieningen als Dr Jenny. Nou hebben ze daar ook een prachtig Grand café: ik sprak een bewoner (ook relatief jong) die veel gebruikmaakte van het aanbod en zelf soms ook wat verzon (ik kende haar nog uit mijn tijd als bestuurslid van de speeltuin, dus was het misschien ook niet gek dat ze vol creatieve ideeën zat). Ook een dame van “de overkant” wist eigenlijk niet dat de activiteiten en de mogelijkheden ook voor “hen” zijn. Ik sprak een mevrouw die steeds slechter ter been werd. Met de rollator naar de winkels ging nog net. Maar een bankje of ander rustpunt op weg naar huis zou toch niet gek zijn. Ik sprak de chauffeur van de elektrokar. Hij signaleerde veel alleenstaande en relatief eenzame mensen in Dinxperlo: de meeste mensen zitten verlegen om een praatje. Een ander woont in een relatief groot koophuis aan de rand met een grote tuin. Wil men best verkopen, maar zorg maar voor appartementen, vroeg hij. Een andere oudere heer had veel plezier in sporten, maar hoe lang nog en kan hij dan op een andere manier bewegen. Ik ben optimistisch over deze actie – met het bankje en de gesprekskaarten-. De zorg staat immers alarmerend onder druk. Dus we moeten in actie komen.