8 december, Joop Wikkerink
We praten vaak over inclusief onderwijs, de inclusieve samenleving. Maar hoe moet dat in de praktijk? Vrijdagmorgen gingen Hans te Lindert en ik, samen met weth. Ellen Dusseldorp uit Oost-Gelre en drie ambtelijk medewerkers op werkbezoek bij Het Gele Park. Een prachtig Integraal Kind- en Educatie Centrum, gloedje nieuw en prachtig ingericht. Maar wat daar binnen gebeurde is heel interessant. We waren daar op uitnodiging van Zozijn die leerlingen met (licht)verstandelijk beperking en NAH (niet aangeboren hersenletsel) in de school begeleidt. De groepen volgen mekaar heel natuurlijk op. Zorg en onderwijs is sterk aan elkaar gebonden. Zo zijn er leerlingen die afhankelijk zijn van sonde-voeding. Door de aanwezigheid van Zozijn op de zorggroepen van kinderen met een beperking, kunnen zij deze sondevoeding toedienen. Zodat de leerlingen gewoon in de klas kunnen meedoen. Anders hadden ze naar een speciale school in Enschede gemoeten.
De leerlingen van de speciale Hamelandschool ontmoeten dus ook de leerlingen van de basischool. In de pauzes, bij opdrachtjes, bij het spelen. Prima inclusief. Er was een vader van één van de kinderen (het jongetje loopt achter in de sociaal-emotionele ontwikkeling, kan niet goed zien en is gauw overprikkeld). Hij was ontzettend goed te spreken over de behandeling en onderwijs. Merkte ook meteen bij thuiskomst dat zijn zoontje niet meer gestrest was, wat bij een vorig normaal dagverblijf wel was. Het geheim: aandacht, heel veel voorspelbaarheid, oefenen in taakjes, complimentjes over wat goed gaat. We hebben een “les” meegemaakt waarin de kinderen het “probleem” op moesten lossen van een ijsklomp waarin visjes waren vastgevroren. Ze wilden eerst met een hamer, een moker, hun voeten de ijsklomp te lijf. Maar het ging toch beter met heet water. Scheetjes allemaal. En bewondering voor het geduldige en sfeermakende personeel.
Natuurlijk is er wel een politiek-bestuurlijke uitdaging. Wat is nu zorg (betaald door gemeente) en wat is nu onderwijs (betaald door Rijk). Als er drie leerkrachten of assistenten of wat dan ook op een groep van 8 nodig zijn. Wie betaalt dat. Die discussie komt vaker op: waarom moet de zorg opdraaien voor het feit dat het onderwijs niet inclusief is, het openbaar vervoer niet aangepast is of de toegang niet geborgd is?