12 september – Na twee dagen van geruchten komt aan het eind van de middag het “verlossende” persbericht naar buiten: Ben Gerrits vertrekt per november bij Hameland. Het persbericht roept meer vragen op dan dat het antwoorden geeft. Prima dat de VVD-fractie in Aalten direct vragen heeft gesteld. Onze fractie heeft veel contacten binnen Hameland en zal ook de regiogemeenteraden vragen hierin samen op te trekken. Het lijkt erop dat het huidige DB/AB niet bij machte is deze transformatie in goede banen te leiden. Aanhoudende klacht is ook dat de werknemers steeds maar weer berichten uit de krant moeten vernemen in plaats van eerst rechtstreeks door directie of bestuur. Een ander punt is die van de informatievoorziening. Die is naar de gemeenteraden niet optimaal. Notulen worden niet of te laat beschikbaar gesteld en de informatie vanuit de besturen is afhankelijk van de inkleuring en beleving van de betreffende wethouders. Dat alles geeft een zeer onbehaaglijk gevoel. Onze fractie zit daar constant bovenop, maar voelt zich soms ook een “roepende in de woestijn”. Onverwacht vertrek van directeur van Hameland
12 september – Na twee dagen van geruchten komt aan het eind van de middag het “verlossende” persbericht naar buiten: Ben Gerrits vertrekt per november bij Hameland. Het persbericht roept meer vragen op dan dat het antwoorden geeft. Prima dat de VVD-fractie in Aalten direct vragen heeft gesteld. Onze fractie heeft veel contacten binnen Hameland en zal ook de regiogemeenteraden vragen hierin samen op te trekken. Het lijkt erop dat het huidige DB/AB niet bij machte is deze transformatie in goede banen te leiden. Aanhoudende klacht is ook dat de werknemers steeds maar weer berichten uit de krant moeten vernemen in plaats van eerst rechtstreeks door directie of bestuur. Een ander punt is die van de informatievoorziening. Die is naar de gemeenteraden niet optimaal. Notulen worden niet of te laat beschikbaar gesteld en de informatie vanuit de besturen is afhankelijk van de inkleuring en beleving van de betreffende wethouders. Dat alles geeft een zeer onbehaaglijk gevoel. Onze fractie zit daar constant bovenop, maar voelt zich soms ook een “roepende in de woestijn”.