Dit keer in de “eetkamer” van Schiller. Een groepje leden en enkele gasten bogen zich over het onderwerp van de beeldvorming: “de nieuwe inkoop”. Het eerste dilemma dat besproken werd: hoe kun je in een steeds meer geïndividualiseerde maatschappij nou zorgen dat “de sociale basis” voldoende toegerust is om mensen, kinderen, leden met een “rugzakje” goed te ontvangen. We streven immers naar een inclusieve samenleving, waar iedereen mee mag en kan doen.
Natuurlijk moet er een “gezonde” verhouding zijn in diversiteit binnen het ledenbestand van verenigingen. “Een voetbalvereniging is er om te voetballen en niet om sociaal werkt te doen of de opvoeding van de ouders over te nemen”, is wel een veelgehoorde opmerking. Toch ben je er niet helemaal mee met zo’n opvatting. Verenigingen en vrijwilligers hebben ook een maatschappelijke verantwoordelijkheid en moeten ook zorgen dat iedereen zich welkom voelt. Natuurlijk vraag je dan veel van vrijwillige leiding bijv. Maar daar zou je op kunnen coachen, sturen, informeren. Het leek ons wel een goed idee om tijdens behandeling van de Raadsmededeling over inkoop hierop in te gaan. Immers we willen allemaal dat kinderen minder snel etiketten krijgen, in zorg terechtkomen, dus dan zullen we ook de “sociale basis” moeten helpen die taak te vervullen. Datzelfde geldt voor onze zorgaanbieders. Je moet steeds proberen mensen een stapje verder te ontwikkelen naar vermogen. Een aanwezige begeleidster van Estinea vertelde ook dat er een groot verschil is tussen de zorg van jaren geleden en nu. Nu worden bewoners gestimuleerd zoveel mogelijk dingen zelf te doen. Dus we moeten ook oppassen dat mensen niet “in zorg blijven hangen”, maar toch steeds zich kunnen blijven ontwikkelen. En dan moet je er altijd bijzeggen: natuurlijk moeten de mensen die zorg nodig hebben deze op een goede manier ontvangen. Een mooi project dat nu in Aalten draait is “simpel switchen”. Op 7 juni wordt de pilotfase afgesloten en gepresenteerd aan diverse zorgpartijen. Daarna is het de bedoeling om deze werkwijze in te voeren in het gemeentelijk beleid. Een tweede voorbeeld van “ontwikkeling” is een gesprek tussen werknemers met een psychische kwetsbaarheid en werkgevers en begeleidingsorganisaties op 19 mei.
