Na een onrustige week op sociale media, meningen-en-feiten-mengingen, aannames en wantrouwen kwam dan maandagavond de eerste “apotheose”: de bewonersavond van de naaste buren van het perceel waar wij als college een opvangplek voor asielzoekers wil laten bouwen.
Waarom willen we dat ?
Allereerst zien we het als onze morele plicht mee te helpen aan de opvang van mensen die gevlucht zijn voor oorlog en geweld. En dat heeft voor mij ook te maken met respect naar onze voorouders die zich bijzonder hebben ingezet voor vrede en vrijheid, 80 jaar geleden. Wij zijn aan hen verschuldigd die mentaliteit van gastvrijheid, naoberschap en hulpverlening door te zetten naar de uitdagingen van onze tijd.
Ten tweede is er een bittere noodzaak om meer opvangplekken te realiseren waar asielzoekers hun procedure kunnen afwachten. Op dit moment zitten veel asielzoekers in een noodopvang: tenten, boten, sporthallen, dure hotels met veel gebrek aan bijv. privacy. Als college willen we aan de oproep van het COA (Centraalorgaan Opvang Asielzoekers) meewerken om meer echte opvangplekken te creëren, zodat de noodopvang kan sluiten. Daar willen we solidair in zijn naar andere gemeenten.
Een derde reden is een wettelijke verplichting in de spreidingswet. Wij moeten vanuit die wet minimaal 200 asielzoekers huisvesten. Dat is bovendien afgesproken in ons gezamenlijk overleg met de Achterhoekse gemeenten: daarin staat dat we in de Achterhoek 1690 plekken willen organiseren. Dat kan overigens niet voor de in de spreidingswet genoemde datum van halverwege 2026. Daarom hebben we als college ook tegen dat aspect van de opdracht vanuit de spreidingswet bezwaar ingediend.
Een vierde reden is dat wij denken dat gezien het verleden onze samenleving dit aankan. En dat juist de gemeente Aalten en zijn inwoners een mooie plek vormt voor asielzoekers om tot stabiliteit en rust te komen en tegelijkertijd te werken aan het begin van integratie.
En een vijfde reden die nog genoemd moet worden is onze overweging om te zoeken naar een plek waar de 40 woningen geïntegreerd kunnen worden in een woonwijk, vanwege het normaliserend karakter. Zo zijn we op een periode van 10 jaar gekomen, waarna de 40 woningen of weggehaald worden en nieuw gebouwd of ter beschikking komen voor reguliere woningzoekenden (lees jongeren en starters.)
Ongeloof en stress
Hoe goed je dit ook allemaal opschrijft en uitlegt, alleen het woord asielzoekers levert bij mensen, en zeker omwonenden, veel stress, zorgen, boosheid en frustratie op. En dat is ook te begrijpen. Zeker na de jarenlange haatzaai-campagnes van Wilders c.s. waar de asielzoekers als zondebok worden aangewezen voor alle problemen. Ik denk ook dat we als college de taak hebben zo goed mogelijk naar mensen te luisteren en hun zorgen serieus te nemen. Daarom willen we ook werken met klankbordgroepen die gaan meekijken en meepraten over veiligheid, inrichting en dagelijkse gang van zaken. Daarbij kan nu en straks de hulp ingeroepen worden van vele vrijwilligers en –organisaties die zich nu al gemeld hebben en graag willen meewerken om deze opvang de komende tien jaar tot een succes te maken. Maar we moeten ons ook te weer stellen tegen mis-informatie, leugens een haatzaaierij.
Hard-core tegenstand
Dan nog zal er een groep bewoners en andere mensen zijn die gewoon geen asielzoekers moeten. Vanuit hun zorg voor de wijk, hun kinderen, hun angst en hun onvrede over de overheid. Hun argumenten moeten gehoord blijven. Deze argumenten mengen zich steeds meer met voorspelbare argumenten over andere onderwerpen (zie omgekeerde vlaggen). We leven in een vrij land, we hebben vrijheid van meningsuiting en vrijheid van demonstratie. En de mensen met de hardste stemmen worden het meest gehoord. Dus ja, ook felle tegenstanders kunnen op allerlei manieren hun stem laten horen. Wat ik persoonlijk afkeur is oproepen tot geweld en welbewuste misleidende informatie. Ook denk ik dat actiemethoden als het ophangen van omgekeerde vlaggen met racistische teksten en het tot twee keer toe vernielen en weghalen van spandoeken die een ander geluid laten horen niet veel sympathie opleveren voor de tegenstanders van een asielopvang.
Polarisatie “begeleiden”
De huidige onrust en polarisatie in de samenleving wordt ook doorgetrokken naar de betreffende woonwijken. Dat werd maandagavond ook geconstateerd tijdens de bewonersavond. Voorstanders of genuanceerde denkers durven zich nauwelijks te uiten. Deelnemers aan de bewoners avond voelden zich oncomfortabel toen ze tussen demonstranten die van alles riepen de zaal moesten betreden. Dus ook een taak van ons als college is om samen met inwoners en hun organisaties te proberen deze polarisatie te “begeleiden”.
De eerste bewonersavond, maandagavond was niet openbaar. We hebben een verslagje en wat andere gegevens naar de deelnemers gestuurd. Die is hier en daar ook al op Facebook gepubliceerd. Meer gegevens bij het verslag van de donderdag.
Joop Wikkerink