Op maandag reisden Esther Diepenbroek en ik om 11.30 af naar Amersfoort naar de VNG-top Bestaanszekerheid. Dat zit zo. De Vereniging Nederlandse Gemeenten heeft bestaanszekerheid voor de inwoners als prioriteit. De vereniging wil ook gemeenten ondersteunen om tot een lokale bestaanszekerheidsagenda te komen, waar we ook in Aalten mee bezig zijn. Echter veel elementen van de bestaanszekerheid voor inwoners moeten op landelijk niveau geregeld worden. Denk aan Inkomenszekerheid en Werkzekerheid. Vandaar dat er jaarlijks zo’n top georganiseerd wordt met allerlei (ervarings-)deskundigen, en organisaties als UWV, SVB, en nog zo’n rijtje afkortingen. Het aardige was dat elke professional, bestuurder of vertegenwoordiger van een organisatie iemand mee kon nemen die ervaringen heeft met overheidssteun: mensen uit de bijstand, de sociale werkvoorzieningen, of gewoon mensen met weinig inkomen. Ik had afgesproken met onze fractievoorzitter Esther Diepenbroek, die ook weet wat een laag inkomen is, juist de zgn. bejegening aan de orde te stellen.
Eerst natuurlijk de gebruikelijke interviews. Met de wethouder uit Amersfoort die zichtbaar emotioneel werd toen ze vertelde dat enkele kinderen bij haar dochter in de klas de schoolboeken niet konden betalen (de ouders dan). Een werkgever die kansen wilde geven aan mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt. Een jobcoach die tegen onbegrijpelijke regels aanliep voor een van haar deelnemers.
In groepjes uiteen en daar werd op een respectvolle manier gediscussieerd over inkomenszekerheid, werkzekerheid en dienstverlening. Ik wilde eigenlijk maar één ding naar voren brengen: zet ervaringskennis in. En Esther het andere ding: behandel mensen normaal en laat ze in hun waarde. Hoe moet je dat dan allemaal doen? Dat werd opgeschreven na de discussie. Daaruit werden weer twee “protest-borden” gemaakt. Vanuit onze groep een heel mooi idee: stel 1 vaste dag in waarop uitkeringen, salarisbetalingen en automatische afschrijvingen plaatsvinden. Er stonden drie discussiethema’s: inkomenszekerheid, werkzekerheid en dienstverlening op de flappen. Toen zei iemand: wat zijn dat eigenlijk voor “Haagse” woorden. Laten we het aan mensen vragen wie het betreft. Ons onderwerp: ervaringskennis en bejegening hadden we als volgt geformuleerd: “Zet ervaringskennis in bij beleid en uitvoering (dat leidt dan vanzelf tot) waardige bejegening.
In de plenaire afsluiting werden alle borden omhoog gehouden. Er zijn interessante suggesties: alle schoolboeken gratis tot participatiebudget voor gemeenten vertienvoudigen. En natuurlijk de twee borden uit “onze groep” alle salarissen, uitkeringen en toeslagen op één dag uitbetalen. En “Zet ervaringskennis in bij uitvoering en beleid “.
Hoe nu verder? Alle ideeën worden verder uitgewerkt een op 3 december aangeboden aan de nieuwe Tweede Kamer, die dan weer moeten zorgen dat de onderwerpen in het regeerakkoord komen.
Joop